Een record dag in Trinidad

Afgelopen donderdag was hier in Trinidad een nationale feestdag en er kwamen 5382 mensen aan boord! Een record dag voor de Logos Hope sinds we zijn vertrokken in februari! Het was dus een drukte van belang op de kade! Speciaal voor de wachtende mensen was een podium opgezet waar we verschillende culturele dansen, presentaties en drama's konden laten zien.

Zoveel mensen is natuurlijk geweldig maar wat helemaal geweldig is om te zien is dat dit schip echt groter en beter is! De mensen hoefden op het drukste moment van de dag hooguit 45 minuten te wachten voordat ze aan boord konden komen! In de boekenmarkt was het druk maar de mensen hadden voldoende ruimte om rustig rond te lopen en de boeken te bekijken. En in het Internationale café was het gezellig druk maar konden mensen nog steeds een kopje koffie drinken en met één van de bemanningsleden praten. Dit was precies wat we voor ogen hadden toen we nadachten over een ander schip en het is geweldig om te zien dat het nu werkelijkheid is geworden met de Logos Hope!

Vrienden....

Hoewel we een bemanning hebben van ruim 400 mensen en de meeste bemanningsleden 2 jaar blijven, is het niet altijd makkelijk om echte vriendschappen op te bouwen aan boord. Daar komt natuurlijk bij dat de meeste mensen aan boord jong en single zijn, geen familie hebben en denken dat de kapitein een erg enge man is ;-). We zijn dus erg dankbaar voor de vrienden die we hebben hier. Ben & Becca zijn zulke vrienden die we al kennen van onze tijd in Kroatië. Ze hebben allebei op de Doulos gevaren en hebben elkaar daar leren kennen. Ze zijn beiden al vanaf het begin bij het Logos Hope project betrokken. In de afgelopen jaren zijn ze erg goede vrienden geworden. We gaan geregels samen uit en komen regelmatig bij elkaar over de vloer voor een maaltijd, een filmpje of om smoothies te maken! Dat laatste doen de mannen meestal.... De laatste maanden ging DW elke dag om vijf uur een halfuurtje lopen met Ben. Voor de nodige beweging en om even een frisse neus te halen. Hier Ben met Ned en DW met Linde tijdens een dagje uit met z'n allen.

Iets was ook bij het leven aan boord hoort is het steeds weer afgscheid nemen van mensen. En afgelopen donderdag hebben we helaas ook afscheid genomen van Ben & Becca en Ned. Zij gaan voor een tijdje naar de Doulos om daar te werken. Een hele uitdaging voor hen en we zijn echt blij voor het plekje dat er daar voor hen is maar we zullen hen zeker erg missen hier!

Vorige week, toen 'de mannen' voor de laatste keer naar de film gingen om afscheid te nemen met Ben, hebben we een verrassingsfeestje voor Becca georganiseerd. Het was een knotsgezellige meidenavond! (Becca bovenin de foto!)

En wie weet zien we Ben en Becca al weer sneller dan we denken!

Plezier op fundeck...

Na anderhalve week vakantie is gisteren het nieuwe schooljaar hier aan boord weer begonnen! Dat betekent voor Eva opnieuw naar 'fundeck'. Elke ochtend van 9 tot 12. Een aantal van haar vriendinnetjes zijn het afgelopen jaar 4 geworden en zijn doorgestroomd naar de volgende klas. Samen met Tabita, haar vriendinnetje uit Duitsland, begint Eva dit jaar naast fundeck met 2 uurtjes 'pre-school' per week. Het is allemaal erg spannend!

Tijdens de laatste schooldag voor de vakantie waren alle ouders het laatste kwartier uitgenodigd om de 'circle-time' bij te wonen. Trots lieten de kinderen de liedjes horen die ze de afgelopen tijd geleerd hadden. 'Miss Veronika' liet zien wat de kinderen geleerd hadden over de wereld. Met grote verbazing hoorden we hoe de kinderen antwoord gaven op haar vragen: 'hoeveel continenten zijn er?' 'Zeven!'.....'Hoe heten de continenten?' Samen noemen de kinderen alle continenten en Eva zegt: 'Antartica'....wow! Dit is ook de laatste ochtend dat miss Veronika er is, na de vakantie gaat ze ergens anders aan boord werken.

Nu is er dus een nieuwe juf: Miss Emma. Eva vindt het allemaal prima en gaat weer met plezier naar fundeck. Op dinsdag- en vrijdagmiddag gaat ze na de lunch een uurtje terug voor 'pre-school'. De eerste middag kon ze bijna niet wachten! Ze was helemaal hierdepieper en kletste aan één stuk door over van alles en nog wat. Met als gevolg dat ze bijna te laat was.... Toen ze binnen kwam leek ze enigszins verbaasd dat het er net zo uitzag als fundeck.... En ja, we ze heeft haar eerste letter geleerd; de A, die je dan in het Engels uitspreekt als E, mmmm, 2 talig opgroeien is soms toch best lastig!